23 May 2012

"ဇာတ္ပြဲ"


 အတၱစိတ္တည့္တည့္ဆီခိ်န္ရြယ္ျပီးပစ္လိုက္တာ
ႏိုင္ငံေရးက ကားယားၾကီးက်လာတယ္ 
ေလွ်ာက္တဲ့လမ္းကၾကီးျပီး စီးတဲ့ဖိနပ္ကေသးေနရင္ လမ္းကိုပဲက်ဥ္းဖို႕ၾကိဳးစားၾက
မနက္ျဖန္ဆိုေရာက္ပါျပီလို႕ရြတ္ရြတ္ေနတဲ့ သာလိကာေတြကို စိတ္ပိန္တယ္
တီးလံုးတီးကြက္ကို ျငိမ္းခ်မ္းေရးသံခင္းျပီးမွ 
ကန္႕လန္႕ကာဖြင့္ရင္ ဘီလူးက က မွာေတာ့မျမင္ခ်င္ဘူး
အသားလိုလို႕အရိုးေတာင္းတယ္
အရိုးလိုလို႕အရိုးေတာင္းတယ္
အရိုးပဲရမွာမို႕လို႕အရိုးေတာင္းတယ္
ဆိုင္းသံဗံုသံၾကားရင္ဘာမွန္းညာမွန္းမသိပဲကခ်င္တဲ့ေကာင္ေတြကခပ္မ်ားမ်ား
အိပ္ေပ်ာ္ေနသူအားလံုးကိုႏိႈးလိုက္ၾကပါ
တေရးႏိုးတဲ့အခါမွာေတာ့ တေရးေရးပဲျမင္ေနရတဲ့ငွက္ကေလးလည္းႏိုးေနေစခ်င္တယ္
လူၾကီးမင္းတို႕စီးနင္းလိုက္ပါလာေသာ အေႏွးေလယာဥ္ဟာ 
အတိအက်ခန္႕မွန္း၍မရတဲ့အခ်ိန္မွာေလဆိပ္ကိုဆင္းသက္ပါမယ္
အျပင္မွာ ရာသီဥတုအေျခအေနဆက္လက္ဆိုးရြားေနပါသျဖင့္
မိမိတို႕ထိုင္ခံုတြင္ျပန္လည္ေနရာယူ၍ခါးပတ္မ်ားကိုပတ္ထားၾကပါ............
ထိုင္ေနလို႕ေတာ့ဘာမွျဖစ္မလာဘူး
အိပ္မက္ထဲမွာ သီခ်င္းသံသဲ့သဲ့ၾကားမိတယ္
"ကန္႕လန္႕ကာၾကီးရယ္ေနပါဦးကလို႕ေကာင္းေနတုန္း.."
ထီြ...
အဲဒီအိပ္မက္ကိုမေသမခ်င္းၾကိဳးေပးသတ္ပစ္ၾကစမ္းကြာ။            ။

                                                                                   လင္းေ၀အိမ္
                                                                                   ရယ္စရာမဂၢဇင္း၊ ဇူလိုင္လ၊၂၀၁၂

16 May 2012

"သစၥာ"

သစၥာတရားတစ္ခြက္ေပးစမ္းဗ်ာ  ေရမေရာနဲ႕
အရက္ေကာင္းရင္ အျမည္းမလိုပါဘူး ဒီမွာေဟ့လူ
ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းမူးတတ္တဲ့ အရက္သမားဟာ သီလအစင္ၾကယ္ဆံုးသတၱဝါပဲဗ်
အခု ကြ်န္ေတာ့္ကိုတြဲဦး ကြ်န္ေတာ္ေသာက္ခဲ့တာအရက္မစစ္ဘူး
ေဟ့လူ ခင္ဗ်ားဘယ္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ဥၾသမဆြဲနဲ႕
ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ေသာက္ခဲ့တဲ့ အရာေတြကို ဘယ္အာရံုပဲ အမိန္႕ေပးေပး အန္မထုတ္နဲ႕
အဲဒါဟာ လူသားအားလံုးလို္က္နာသင့္တဲ့ အေျခခံဥပေဒပဲ
ျမိဳ႕လယ္ေခါင္တိုက္ခန္းက အိပ္ယာေလးဆီကို
လူၾကံဳပါးေပးစမ္းဗ်ာ အဲဒီမွာ ဂုတ္ေသြးစုပ္မယ့္ၾကမ္းပိုးေတြ
သိပ္မ်ားလြန္းတယ္ ဒီည ကြ်န္ေတာ္ ရြာျပန္အိပ္မယ္
မိုးလင္းျပီ ဒါေပမယ့္ မိုးမလင္းေသးဘူး အိပ္ေနတယ္
မိုးလင္းမွ အိပ္ယာထရမယ္ဆို ကြ်န္ေတာ္ရန္ကုန္မျပန္ေတာ့ဘူးအေမ
အေဖလယ္ထဲဆင္းျပီလား ကြ်န္ေတာ့္ကဗ်ာေလးကို လွည္းေပၚတင္ေခၚသြားဗ်ာ
ဒီေကာင့္ပန္႕ဆံပင္ကို ရြာနံ႕မေပ်ာက္ေအာင္ ရႊံ႕နည္းနည္းလူးေပးလိုက္
ဘံုဆိုင္ေလးေတြကိုေရႊခ်ၾကစမ္းပါ
အဲဒါ သီလစင္ၾကယ္သူတို႔ရဲ႕ ဗိမာန္ပဲ ညီမေလးရဲ႕
ကြ်န္ေတာ့္ကိုအရက္တစ္ခြက္ေပး ကြ်န္ေတာ္ အရက္တစ္္လံုးျပန္ေပးမယ္
(ေဟ့ လူေတြ...) ဘယ္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေရမေရာေၾကးဗ်ာ။      ။


                                                     လင္းေ၀အိမ္
                                                    ေမလ၊ ခရမ္းရိပ္ အႏုပညာမဂၢဇင္း
(ခရမ္းရိပ္ မဂၢဇင္းကို ဒီမွာ သြားဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ )

12 May 2012

"ျငိမ္းခ်မ္းေရး"

့့့့
က်ည္ဆံမွာ သခင္မရိွဘူး
ေသနတ္မွာ ဘက္မရိွဘူး
လက္နက္ဆိုတာ ေသျခင္းကလြဲျပီး ဘာမွမဖန္ဆင္းႏိုင္တဲ့နတ္ဆိုးပဲ
ပန္းပြင့္ေလးေတြကို ယမ္းေငြ႕နဲ႕ပိ်ဳးလို႕ရမတဲ့လား
စစ္ပြဲေတြဟာ ဘယ္ရထားေျပာင္းစီးစီး ေသျခင္းတရားမွာပဲဂိတ္ဆံုးတယ္
အားလံုး အားလံုး ရပ္လိုက္ၾကဗ်ာ
မုန္တိုင္းထန္ထန္ပင္လယ္မွာ  သေဘၤာအိုအိုၾကီး ခရီးဆက္မယ္
ေက်းဇူးျပဳ၍ လူၾကီးမင္းတို႕၏လက္နက္မ်ားကို ကုန္းေျမေပၚတြင္စြန္႕ပစ္ခဲ့ၾကပါ
ပန္းတိုင္ဟာ ငါတို႕ကိုေစာင့္ေနတယ္။     ။

                                                                လင္းေ၀အိမ္(၁၉-၀၃-၂၀၁၂)
                                     
                                                    လမ္းျပၾကယ္စာၾကည့္တိုက္(စကၤာပူ) ၅ႏွစ္ျပည့္မဂၢဇင္း

"ဟယ္လို...အေမ...ၾကားလား"


ဟယ္လို...အေမ...ၾကားလား
ေခတ္က အဆိုးဆံုးကိုျဖတ္သန္းခဲ့ျပီးျပီတဲ့
ေခတ္ဟာ အေကာင္းဆံုးကိုဦးတည္ေနသတဲ့
ေခတ္မွာေတာ့ ပိုက္ဆံရိွတဲ့သူဇာတ္လိုက္ျဖစ္ေနဆဲပါ အေမ။

ဟယ္လို...အေမ...ၾကားလား
စား၀တ္ေနေရးဆိုတဲ့ျမစ္က ေရစီးသိပ္သန္တယ္
သမီးေစာင့္ထိန္းခဲ့တဲ့ ကမ္းပါးယံေလးျပိဳပါသြားမလား
ဟုတ္ကဲ့...အားတင္းထားပါတယ္။

ဟယ္လို...အေမ...ၾကားလား
စက္ရံုတံခါးကိုေတာ့ပိတ္ထားၾကတုန္းပဲ
ဆာေလာင္ငတ္မြတ္မႈတံခါးကုိေရာ ပိတ္ထားလို႕ရသလား။

ဟယ္လို...အေမ...ၾကားလား
လိႈင္သာယာမွာ မိုးေခါင္ျပီ
ရြာမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ပိ်ဳးပင္ေလးေတြေရငတ္ေတာ့မွာပဲ။

ဟယ္လို...အေမ...ၾကားလား
အလုပ္သမေလးေတြေရးတဲ့ အကၡရာက စကားလံုးမျဖစ္ဘူးလား
အလုပ္သမေလးေတြဆိုတဲ့သီခ်င္းက ဂီတမျဖစ္ဘူးလား
အလုပ္သမေလးေတြ က်တဲ့ မ်က္ရည္ကေတာ့
မ်က္ရည္စစ္စစ္ျဖစ္ပါတယ္အေမ။

ဟယ္လို...အေမ...ၾကားလား
ေငြမဲ့ေၾကးမဲ့သူတို႕ ဆက္သြယ္ေရးမွာ
ဘယ္ေလာက္ပဲေအာ္ေျပာပါေစ
တယ္လိုဖုန္းေတြကလိုင္းမမိဘူး အေမရယ္။

ဟယ္လို...
အေမ...
ၾကားလား...။              ။

                                 ႏိုင္ၾကီး


   လမ္းျပၾကယ္စာၾကည့္တိုက္(စကၤာပူ) ၅ႏွစ္ျပည့္မဂၢဇင္း


02 May 2012

"ေပ်ာက္ဆံုးျခင္း"



ေငြေၾကးတို႕ရဲ့ ရိတ္သိမ္းၿခင္းမွာ အခါခါလည္စင္းေပးခဲ့ရေသာ ျဖဴစင္မႈမ်ား၊    ငယ္ငယ္တုန္းက
ကစားခဲ့တဲ့ ရႊံ႕ရုပ္ညိဳညိဳေလးေတြဟာ ဘာေဆးေရာင္မွျခယ္သမထားဘူး။ တူတူပုန္းေနတဲ့ငယ္
ဘ၀ေလးကို ဘယ္ေတာ့ မွရွာမေတြ႕ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ငါပန္းေပးပါတယ္၊   စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္
ရယ္သံေလးရယ္ ငါ့ဆီကိုျပန္လာပါလား။ ငါ့ရဲ့ကၾကီးခေခြးေလးေတြဟာ ေက်ာင္းလြယ္အိပ္ေလး
ထဲမွာပဲေနရစ္ခဲ့ၾကရတယ္။ ျပန္ေရးခြင့္မရတဲ့ ပန္းခီ်ကားေလးကိုပဲ ျပန္ျပန္ေငးၾကည့္မိရင္း ငါ့မွာ
ေတာ့အေရာင္အတြဲအစပ္ေတြ စံုခဲ့ရပါျပီ။ လမ္းအဆံုးမွာ ပန္းတိုင္ဟာေစာင့္ေနလိမ့္မယ္၊  လမ္း
အစမွာေျခေထာက္နဲ႕မေတာ္ေတာ့တဲ့ဖိနပ္ကေလးကို ခြ်တ္ထားခဲ့လိုက္ရတယ္။  ဘယ္ကိုဆက္
သြားရမွာလဲ မေသခ်ာေတာ့တဲ့အခိ်န္မွာ ငါေလွ်ာက္ေနတာ လမ္းျဖစ္ေၾကာင္း    ေသခ်ာသြားျပီ။
စာသင္ခန္းေလးက ငါ့ေနာက္ကို လိုက္မလာႏိုင္ခဲ့ဘူး၊  သင္ခန္းစာေလးကိုငါေက်ာပိုးအိတ္ေလး
ထဲမွာသယ္ေဆာင္ လာခဲ့ပါတယ္။ လက္ယာရစ္ပဲေရးေရး လက္၀ဲရစ္ပဲေရးေရး  ၀လံုးေလးေတြ
ကိုေတာ့ပိုင္းေနေစခ်င္တယ္။ မိတ္ေဆြအတုေတြက စကားလံုးအတုမ်ားနဲ႕ပစ္ေပါက္ၾကတဲအခါ
ငါ့မွာရင္ဘတ္အတုမရိွတာခက္တယ္။ ဆြဲအဖြင့္ခံလိုက္ရတဲ့  ဘီယာဗူးတစ္ဗူးလို နာက်င္သံေတြ
တစီစီနဲ႕တုန္ယင္ေနပါတယ္။ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၾကိဳးျပန္ညိွေနရျခင္းမွာ ငါ့ဂီတဟာ ငါ့ကိုနား၀င္မခိ်ဳ
တာ့ဘူး။ ကူးခတ္ေနရတာဟာ ျမစ္တစ္စင္းမွဟုတ္ရဲ့လားလို႕  ေတြေ၀ေနခ်ိန္မွာပဲ လိႈင္းေတြက
ငါ့ကို၀ါးျမိဳခဲ့ျပီ။ယံုၾကည္ခ်က္တစ္ခုခု ခိုင္မာလာျခင္းရဲ့ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဴးအျဖစ္ငါ့စိတ္ကထိလြယ္
ရွလြယ္ျဖစ္လြန္းလာခဲ့တယ္။ 'မေန႕က'ဆိုတာျဖစ္ကတက္ဆန္းေသဆံုးခဲ့ရျပီးျပီ၊ ' ဒီေန႕'ကိုဘယ္
လိုေမြးျမဴရမွာလဲ၊'မနက္ျဖန္'ဟာရွင္သန္ေနႏိုင္ပါ့မလား။ပိုက္ဆံအေၾကာင္းေရးရမယ့္ အက္ေဆး
တစ္ပုဒ္ပါရင္ပဲ အဲဒီစာေမးပြဲကို ငါရံႈးပါတယ္။ ျပင္လြယ္ဖ်က္လြယ္  စည္းကမ္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြ
ၾကားမွာ ထမင္းရည္ပူစည္းခဏခဏေလာင္တယ္၊ဒီကစားပြဲကေန ငါထြက္လို႕မရဘူးလား။ ငွက္
ကေလးတစ္ေကာင္ကိုေလးခြနဲ႕ပစ္ျပီးခါမွ အဲဒီငွက္ကေလးဟာ ငါကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနတာ သိလိုက္
ရတယ္။ အခိ်န္ေစ့ေၾကာင္းသံေခ်ာင္းေခါက္သံၾကား လိုက္ရခိ်န္မွာ  ငါ့အေျဖလႊာဟာ ဘာမွမေရး
ရေသးဘူး။ လမ္းေတြကေတာ့ဆက္သြားေနပါတယ္။ေျခေထာက္ေတြကိုရပ္ျပီး ငါ့နာမည္ကိုေအာ္
ေခၚၾကည့္တယ္။ မိုးေတြရုန္႕ရင္းၾကမ္းတမ္းစြာရြာတယ္။ လမ္းေတြကဆက္ သြားေနၾကတုန္းပါပဲ။
ဘယ္သူမွျပန္မထူးဘူး။ ။



လင္းေ၀အိမ္(30-04-2012)