"ႏွင္းေတြစိုက္၀င္ေနတဲ့ သီခ်င္း"

ျပက္လံုးအေဟာင္းေတြ မရြတ္ပါနဲ႕
ရယ္သံေတြ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြရဲ့ ေျခရာ
တိုးတိုးေလး ကဗ်ာရြတ္သံမွာ ဘ၀ေတြ ဆူညံပြက္ထ
တံခါးကို ဆြဲဖြင့္လုိက္တယ္ အခန္းက ျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္နဲ႕
တံခါးကို ဆြဲပိတ္လုိက္တယ္ သူမက ျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္နဲ႕
လူ႕ျဖစ္တည္မႈဟာ ၾကာၾကာ၀ါးေလ ခါးေလပဲ
ရထားဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ မေရာက္ရိွခင္မွာ ထြက္ခြာသြားျပီ
ဖိနပ္သဲၾကိဳးေလးျပတ္သြားတဲ့ေန႔
လမ္းဟာျပန္လည္ရွင္သန္ထေျမာက္မယ္
ယံုၾကည္မိလိုက္တဲ့ ခဏဆိုတာ ျမားဘယ္ႏွစ္စင္းစူး၀င္သြားႏိုင္သလဲ
ေငြစကၠဴေတြခင္းထားတဲ့လမ္း၊ ေျခဖ၀ါးေတြ၊ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီ
စံပယ္ေတြ မေၾကြခင္ ရနံ႕ဟာ တေငြ႕ေငြ႕ ထြက္ခါြခဲ့ရ
ငါ့ကိုသတ္ျပီးတဲ့အခါ ဓားကိုမနာက်င္ပါေစနဲ႕ေတာ့ ညီမေလး
စိတ္နဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္ထားမိတဲ့ ပူေဖာင္းေလး တလြင့္လြင့္ တခ်ိန္ခ်ိန္
တစ္ေနရာရာ မေသခ်ာျခင္းေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေၾကြ
လမ္းေတြရဲ့ အဆံုးဟာ လမ္းေတြရဲ့အစပဲ
ႏွင္းေတြ တအားေ၀တဲ့ မနက္ခင္းဟာ
သူမ ခ်နင္းခဲ့ဖူးတဲ့ ကတီၳပါဖိနပ္ကေလး ျဖစ္တယ္။        ။

                                                              လင္းေ၀အိမ္(၁၇-၁၁-၂၀၁၂)

"အနီေရာင္ ေအာ္သံမွာ ၀ါက်ေတြ ျပိဳျပိဳက်"

ျပတင္းတံခါးမွန္ကိုျဖတ္က်လာတဲ့လေရာင္ဟာ ျပတင္းေဘာင္မွာ
ခ်ိတ္ထားတဲ့ အေမြးပြမ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါအျပာေရာင္ကိုျဖတ္ေက်ာ္
မလာႏိုင္တဲ့အခါ အခန္းထဲကို ေရာက္မလာဘူး ေမာၾကီးပန္းၾကီး
ေလေအးေပးစက္အသံ တဒီးဒီး ေခ်ြးစေတြ တစစ္စစ္ ပန္ကာကို
ဖြင့္လိုက္တယ္ ဘ၀တစ္ခုလံုးလည္း ခ်ာခ်ာကိုလည္လို႕ ေခါင္းရင္းက
ခလုတ္ကို ဖြင့္ခ်ည္ ပိတ္ခ်ည္ ဘယ္လုိလုပ္လုပ္ ကြ်မ္းေနျပီ
လို႕ယူဆရတဲ့ မီးလံုးက ဘယ္လိုမွ လင္းမလာေတာ့ အေမွာင္ေရ
ငါ့အေတာင္ပံေလးေတြကို ၾကိဳးေျဖေပးပါ ကိန္းဂဏန္းေတြ ပလံုစီ
ေနတဲ့ မ်က္ႏွာၾကတ္ဆီ စိုက္ၾကည့္ေနရင္း ငါ့မ်က္ႏွာဟာ ၾကပ္ၾကပ္လာ
ဖတ္လံုးကိုပဲ လြတ္ထြက္မသြားေအာင္ တြယ္ဖက္ထားရင္း တစ္စံုတစ္ခု
ဟာခႏၶာကိုယ္ထဲ စိုက္စိုက္၀င္သြား ခပ္ယဲ့ယဲ့ အသက္ရႈသံမွာ အသက္
မပါေတာ့ဘူး အခန္းတံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့မယ္လို႕ လက္လွမ္း
လိုက္ခိ်န္မွာပဲ တံခါးဟာတေရြ႕ေရြ႕ ထြက္ခါြ ဘယ္သူေရ ဘယ္၀ါေရ
ေခၚသံေတြ ေသြးေၾကာထဲ ထစ္ထစ္ ေငါ့ေငါ့ စီး၀င္ လည္ပတ္ ။     ။

                                                      လင္းေ၀အိမ္ (၁၃-၁၁-၂၀၁၂)