"အထူးတလည္ ခိ်န္ရြယ္ေနဖို႕ မလိုအပ္ေလာက္ေအာင္ ပစ္မွတ္္ဟာ ထင္ရွားတယ္"
ကိုယ့္ဘာသာစကားနဲ႕ကိုယ္၊ ဆက္သြယ္မႈကို ဧရိယာျပင္ပ ကန္ထုတ္ပစ္လိုက္တယ္
လူတစ္ခိ်ဳ႕နဲ႕ စကားမေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ လူတစ္ခိ်ဳ႕နဲ႕ စကားေျပာ မျဖစ္ေတာ့ဘူး
လူ႕ယဥ္ေက်းတို႕ရဲ့ ရယ္သံေတြၾကားမွာ ေမာေမာေနရတာ
စိတ္ခံစားမႈပါမလာတဲ့ စာသားေတြနဲ႕ ဆက္သြယ္ရတာကို စိတ္ကုန္တယ္
ကိုယ္ရည္ေသြးသံေတြ ရြံစရာ ကိုယ္ေသြးေနတဲ့ဓားမွာ ကိုယ့္ရဲ့ေသြးေတြ စိုစြတ္ဆဲ
ယံုၾကည္မႈေတြ ျပဳန္းတီးလာ၊ ယံုၾကည္မႈေတြ တိမ္ေကာလာ၊ ယံုၾကည္မႈေတြ မိ်ဳးသုဥ္းလာ
ယံုၾကည္မႈ ထိန္းသိမ္းေရး၊ ယံုၾကည္မႈ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရး၊ ယံုၾကည္မႈ ျပန္လည္ရွင္သန္ေရး
စာမ်က္ႏွာ အစ အဆံုး နာမည္ တစ္လံုးတည္းကိုပဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ ထပ္ေရးေနမိတယ္
မနက္ျဖန္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွမေသဘူးဆိုတာ အလွပဆံုး ဒုကၡသစၥာေပါ့
ကုန္ပစၥည္းေတြလို ေလွာင္ထားပါ၊ ေစ်းေကာင္းရမွ ထုတ္ေရာင္းပါ
တံဆိပ္ကိုယ္စီကပ္ျပီးသြားခိ်န္မွာ ကိုယ္တို႕ဟာ တန္ဖိုးက်ဆင္းသြားမွာပဲ
ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ဆုပ္ကိုင္ထားသမွ် အားလံုးကိုလႊတ္ခ်လိုက္ရတဲ့ လြတ္ေျမာက္ျခင္း
သတင္းေၾကျငာသူေလးရဲ့ ခံစားမႈကင္းမဲ့ေနတဲ့ အသံေတြက ကိုယ့္အာရံုကို ထိုးခြဲသြားတယ္
အနက္အဓိပၸါယ္ အသိမ္းခံလိုက္ရတဲ့ အနက္ေရာင္ အဓိပၸါယ္မ်ား ဦးတည္ရာမဲ့ ကစဥ့္ကလ်ား
ကြ်န္ေတာ္တို႕ကို အဓိပၸါယ္မ်ား ျပန္လည္ အသံုးျပဳခြင့္ေပးအပ္ေစလိုေၾကာင္း အေရးဆိုၾကမယ္
အျမင္အာရံုေတြ ခိ်ဳ႕တဲ့လာတယ္၊ ရွင္သန္မႈဟာ ေစာင့္ၾကည့္ခံေနရတဲ့ အေနအထား
ေခၚသံေလးေတြဟာ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္ေက်ာ္မသြားႏိုင္ၾကဘူး
လမ္းမီးေတြ အခိ်န္ျပည့္ လင္းေနလိုက္ၾကတာ၊ ကိုယ္ ဘာကိုမွ မျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ
အဲယားကြန္းကေန ေရက်ေနတဲ့ အသံ ေတာက္.....တာက္.....ေတာက္.....ေတာက္.....ေတာက္.....
သက္ကယ္အမိုး တံစက္ျမိတ္ေလးေအာက္တည့္တည့္မွာ အေမစိုက္ထားတဲ့ ပန္းအိုးေလး အေရြ႕ခံခဲ့ရတယ္
မၾကားႏိုင္ဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ ေအာ္ေခၚပစ္လိုက္ခ်င္တဲ့စိတ္က ေခါက္ထားလို႕မွမရတာ
ကိုယ္တို႕ဟာ Click တစ္ခ်က္ႏွိပ္ရံု ကြာေ၀းတယ္။
လင္းေ၀အိမ္(၀၅-၀၃-၂၀၁၃)
