ထိလြယ္ ရွလြယ္ အရိပ္ ကိုယ္စီ ေမာ့ေသာက္ေနၾကဆဲမွာ ခြပ္ ခနဲ
လြတ္က်သြားတဲ့ အရက္ျဖဴတစ္ခြက္ နီရဲ အနံတေထာင္းေထာင္း ကြဲရွ
မေတာ္လို႕လိမ့္က်တဲ့ ေလာကဓံမ်ား ေတာ္လို႕လိမ္ၾကတဲ့ ေလာကဒဏ္မ်ား
ဒီခြက္ေလးသိမ္းသြားရင္ ဘာနဲ႕ေတာင္းစားရမတုန္း ျမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုးေတြ
ဟာ... မ်က္ႏွာကိုဖံုးထားတယ္ တေစၦမေၾကာက္ ေျမြမေၾကာက္ ေငြေၾကာက္
ႏွစ္ဆယ့္ေလးခြက္ေျမာက္ေနျပီ ေရခိ်န္မကိုက္ေသးဘူး တစ္ဘ၀လံုး နံေစာ္
မ်ဥ္းက်ားေတြဟာ လမ္းကို ႏိုင္ထက္စီးနင္းဆက္ဆံၾကတယ္ ထစ္ ထစ္ အ အ
က်ီးကန္းေတြ အား လို႕ေအာ္ေနၾကတာ နာက်င္သံမဟုတ္ေတာ့ နားက်င္တယ္
က်င္လည္ရာ ဘူတာရံုေလးမွာ ယံုရခက္ေအာင္ ခက္ခက္ခဲခဲ ခဲမွန္ဖူးတဲ့ ေခြး
အရက္ခြက္ကိုေမာ့လိုက္တယ္ ေခါင္းကိုငံု႕လိုက္တယ္ အျမည္းမရိွေတာ့
စာတစ္အုပ္ ေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္ စာ တစ္အုပ္ ထပ်ံသြားတယ္ ဖမ္းရခက္ၾကီး
ဟယ္လို ဟယ္လို လိုင္းမမိဘူး လိုင္းေတြ တိုးတိုး တိတ္တိတ္ ခ်ဥ္းကပ္ ေခ်ာင္းေျမာင္း
သူမေနာက္ေက်ာကုိစိုက္ၾကည့္ရင္း ေသြးမေျခာက္ေသးတဲ့ဓားေျမွာင္ တုန္တုန္ယင္ယင္
စိုက္ၾကည့္ခံေနရသလုိလို တစံုတစ္ေယာက္ကို ယံုၾကည္ခ်င္စိတ္ တဖ်က္ဖ်က္
ရင္ဘတ္ေပၚလာနားတဲ့လိပ္ျပာကို ရိုက္သတ္ျပီး ခဏခဏ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္
လိုက္တိုင္း ေျပးေျပးသြားေတာ့ လြတ္လြတ္သြားတဲ့ သီခ်င္းေလး ေ၀၀ါး က်န္ရစ္
သူတစ္ေယာက္တည္း ငါးျမွားခိ်တ္ကို ေသြးရင္း ေတြးရင္း ေသြးရင္း ေသြးရင္း
သူလို ကိုယ္လို ကူးခတ္ေနလိုက္ၾကတာမ်ား ဖ်က္ခနဲ ဖ်က္ခနဲ...။
လင္းေ၀အိမ္(၁၄-၁၀-၂၀၁၂)
