"စိတ္ေပ်ာက္လက္ေပ်ာက္"
ေကာင္းကင္ဟာ ကိုယ့္ေခါင္းအေပၚတည့္တည့္မွာမွ ပိုျပီးနိမ့္က်ေနသေယာင္
ေလေတြတအားတိုက္ေနတယ္၊ ေလထဲမွာ ဘာမွ ပါမလာဘူး
မီးျခစ္ကို ၾကိဳးစားျပီး ျခစ္ေနရတယ္၊ တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ သံုးခ်က္
တစ္ၾကိမ္ၾကိမ္မွာ မီးေတာက္လာႏိုးႏိုးနဲ႕ ေစာင့္ေနမိတဲ့ ေဆးလိပ္ေလးခါးက်ိဳးေနျပီ
ေရာက္ေနတဲ့လိုင္းနဲ႕ ေနာက္ထပ္ကူးရမယ့္လိုင္းေတြအၾကား မီးခိုးေငြ႕ေတြလြင့္၀ဲ
ေၾကြက်လာတဲ့သစ္ရြက္တစ္ရြက္ေပၚမွာ စိတ္ကိုပစ္တင္ေပးလိုက္တယ္
ေသြးလက္စဓား က ေတြးလက္စတရားကို လာလာျပီး ထိရွ
ဖ်တ္ခနဲျမင္လိုက္ရတဲ့ အသံက ေညွာ္နံ႕ေတြ တေထာင္းေထာင္းထေနလိုက္တာ
ခ်ိန္သားကိုက္ ျဗဳန္းစားၾကီး ပြင့္ခ်လိုက္ရတဲ့ ပန္းပြင့္ေတြလို ရနံကိုဘယ္မွာေမ့က်န္ခဲ့မွန္းမသိ
တိမ္ေတြက တအိအိနဲ႕ နိမ့္ဆင္းလာေနတယ္၊ ေရေတြက တအိအိနဲ႕ ျမင့္တက္လာေနတယ္
အစာေကာက္ေနတဲ့ ငွက္ကေလးေတြ ရုတ္တရက္ထပ်ံသြားကာမွ
ပ်ံသန္းျခင္းကိုေမ့ေလ်ာ့စျပဳေနျပီျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္အေတာင္ပံေတြကို ျပန္စမ္းၾကည့္မိတယ္
အေတြးဟာ စကားလံုးေတြရဲ့ ေနာက္မွာ ကြယ္ေနတာ
အေတြးဟာ စကားလံုးေတြကို တြန္းထိုး ကိုက္ျဖတ္ ရုန္းထြက္ေနတာ
အေတြးဟာ စကားလံုးေတြကို ေက်ာ္လို႕ မရဘူးျဖစ္ေနတာ
အေတြးဟာ ဒီလိုနဲ႕ပဲ အေတြးမဆံုးခင္ ေသြးဆံုးသြားရတာ
ဇာတ္လမ္းရဲ့အဆံုးမွာ ဇာတ္လိုက္ဟာ ေအာင္ျမင္မႈအတုၾကီးကို
အျပံဳးအတုၾကီးထည့္ျပီး မိုးေပၚေထာင္ပစ္လိုက္တယ္ ျပဳံးျပံဳးၾကီး။ ။
လင္းေ၀အိမ္
