"ဇာတ္ဟာ ဇာတ္လိုက္ရဲ့ ေနာက္ကို လိုက္ေနရတယ္"
အိုဇုန္းလႊာၾကီးေပါက္ေနတာရွာေဖြေတြ႕ရိွခဲ့တဲ့ ေဒါက္တာဂ်ိဳးဖာမန္ ေသသြားျပီ
အိုဇုန္းလႊာၾကီးကေတာ့ မေသျမဲ မရွင္ျမဲ ေပါက္ ေပါက္ ေပါက္ ေပါက္ ေပါက္
အင္ဂ်လီနာဂ်ိဳလီရဲ့ ျဖတ္ထုတ္လိုက္ရတဲ့ ရင္သားအစံုမွာ ေမတၱာတရားေတြ တစ္ေပါက္ေပါက္ ယိုစီး
ကမာၻၾကီးကိုယ္တိုင္က အစြန္းအထင္းေတြနဲ႕ ကမ္းပါးစြန္းမွာ ရပ္ေနရ
တစ္ေယာက္အိပ္ေမြ႕ယာေလးေပၚမွာ ဖက္လံုးေလး ဖက္ဖက္ျပီးအိပ္ရတာ ေက်ာမလံုဘူး
တစ္ေန႕ ကင္ဆာ တစ္ေန႕ တုပ္ေကြး တစ္ေန႕ ဗံုးကြဲ တစ္ေန႕ မီးေလာင္
တစ္ေန႕တစ္ေန႕၊ တစ္ေန႕တစ္ေန႕၊ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕
မီးခိုး ေသြးစ မ်ည္ရည္ ေပါက္ကြဲသံ အိမ္ယာမဲ့ မိဘမဲ့ သားသမီးမဲ့
လက္နက္ အသစ္အဆန္း ဗိုင္းယပ္စ္ အသစ္အဆန္း ေရာဂါ အသစ္အဆန္း
ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးႏိုင္တဲ့ ေသျခင္းတရားရဲ့ အျမဲတမ္း ဆန္းသစ္ခ်င္ေနတဲ့ ေရာဂါ
သတင္းစာစကၠဴေတြရဲ့ အနံ႕ဟာ ေအာ္ဂလီဆန္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ စူးရွ
ဖတ္စရာသတင္းေတြ မ်ားမ်ားလာတယ္ ဖတ္ခ်င္စရာသတင္းေတြ ရွားရွားလာတယ္
ရပ္ျပီးနားေထာင္ၾကည့္ ရိႈက္သံ သြားျပီးနားေထာင္ၾကည့္ ငိုသံ
တုိက္ခြ်တ္ေနတဲ့ လက္နက္ေတြက ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ေနာက္ဆံုးၾကည့္လို႕ရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေျပာင္လက္
ကိုယ္အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းေတြ တစ္ခုစီ ဆြဲျဖဳတ္ေနသလို ေသျခင္းတရားက တစ္ရစ္ခ်င္း
ရွင္သန္ေနရမႈဟာ ျပတ္လုျပတ္ခင္ ဖိနပ္ေလးနဲ႕ တေရြ႕ေရြ႕
က်ည္ဆံေတြကို ဘယ္ခလုတ္ကမွ အစိုးမရဘူး
ဇာတ္ဟာ ဇာတ္လိုက္ရဲ့ ေနာက္ကို လိုက္ေနရတယ္။
လင္းေ၀အိမ္(၂၅-၀၅-၂၀၁၃)
No comments:
Post a Comment