"ေပ်ာ့အိတြဲက်ေနတဲ့ အေပ်ာ္ေတြ"
မိုးေပၚကို ေမာ့ၾကည့္မိတဲ့ အၾကည့္က မိုးေမွ်ာ္တိုက္အျမင့္ၾကီးေတြကို
လြတ္ေအာင္ မပ်ံႏိုင္ဘူး။ လမ္းေဘးမွာ ခိုတစ္ေကာင္ ေသေနတယ္။
စိတ္က ရုပ္ကို ျပန္ရုပ္ သြားေတာ့ ၾကိဳးတန္းေပၚမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့
ညေနခင္းဟာ ခိုကိုးရာမဲ့။
မေပ်ာ္ဘူးလို႕ မေျပာနဲ႕။
မေပ်ာ္ဘူးလို႕ မေျပာခ်င္နဲ႕။
ဓာတ္ေလွကားဟာ ဆင္းရမယ့္ အထပ္ကို ေက်ာ္ျပီးတက္သြားတာ။
လက္က်န္ေငြနည္းေနတဲ့ဖုန္းက အသစ္၀င္လာတဲ့ Message ေတြကို
လက္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တစက္စက္က်ေနတဲ့ မ်က္ရည္စက္ေတြရဲ့
ေအာက္တည့္တည့္မွာ သစ္ပင္တစ္ပင္ လာစိုက္လွည့္စမ္းပါ။
အခန္းတံခါးကို ေလာ့ခ္မခ်ဘဲဘယ္လိုမွ အိပ္မေပ်ာ္တတ္တဲ့ စိတ္ကို
ဘက္ထၳရီ ဆြဲျဖဳတ္ပစ္လိုက္ရတယ္။ ပုန္းေနေပမယ့္ ကြယ္မေနတဲ့
အသံေတြ ကုတင္ေအာက္က ထြက္လာေတာ့မယ္။
မေပ်ာ္ဘူးလို႕ မေျပာနဲ႕။
မေပ်ာ္ဘူးလို႕ မေျပာစမ္းနဲ႕။
ျပတင္းေပါက္က ခြင့္ျပဳသေလာက္ပဲ ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းထဲမွာ တိမ္ေတြ
မပါဘူး။ ငွက္ေတြ မပါဘူး။ လႈပ္ခါေနတဲ့ သစ္ကိုင္း သစ္ရြက္ေတြ မပါဘူး။
ခန္းဆီးမရိွတဲ့ ျပတင္းေပါက္က ၀တ္လစ္စလစ္ၾကီး။
အမွတ္အသားျပဳထားတဲ့ စာမ်က္ႏွာကို အတိအက် ျပန္မလွန္ႏိုင္ေတာ့
ေရာက္ရာ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာပဲ အလ်င္စလို ခ်ေရးပစ္လိုက္ရတယ္။
အျဖဴအမည္းဓာတ္ပံုေတြထဲက ေျပးထြက္လာရတဲ့ အေရာင္ေတြက
မည္းမည္းျမင္ရာကို တရစပ္ပစ္ခတ္။
မေပ်ာ္ဘူးလို႕ မေျပာနဲ႕။
မေပ်ာ္ဘူးလို႕ မေျပာပါနဲ႕။
အေပ်ာ္ေတြ တအိအိနဲ႕ ေပ်ာ္က်ေနလိုက္တာမ်ား
အေပ်ာ္ေတြ တအိအိနဲ႕ ေပ်ာ္ေနလိုက္ၾကတာမ်ား။ ။
လင္းေ၀အိမ္ (၁၀-၁၁-၂၀၁၄)
No comments:
Post a Comment